کار می کنیم تا حقوق بگیریم.

جهیزیه می بریم تا مهریه بگیریم.

بچه بزرگ می کنیم تا عصای پیرمان باشد.

هدیه می دهیم تا هدیه بگبریم.

عیدی می دهیم تا عیدی بگیریم.

سلام می کنیم تا جواب بشنویم.

مهمانی می دهیم تا به مهمانی دعوت شویم.

دوست می داریم تا دوستمان داشته باشند.

آرایش می کنیم تا دیده شویم.

فریاد می زنیم تا شنیده شویم.

نماز می خوانیم تا ثواب ببریم.

دعای فرج می خوانیم تا با آمدنش راحت زندگی کنیم.

صدقه می دهیم تا سالم بمانیم.

نذر می کنیم تا حاجت روا شویم.

قسم می خوریم تا باورمان کنند.

مکه می رویم تا حاجی شویم.

کربلا می رویم تا کربلایی شویم.

کارخوب می کنیم تا به بهشت برویم.

کار بد نمی کنیم تا جهنم نرویم.

ما انجام می دهیم تا سود ببریم.

 حسین (ع) هستی اش را می دهد بی آنکه برای رسیدن به سودی باشد.

ما می گوییم:از هردستی بدهی از همان پس خواهی گرفت.

ولی عباس (ع) دستانش را می دهد تا بگوید ...................   .

(هرچی فکر کردم نتونستم جمله آخر کامل کنم. شماکمکم کنید.)