میشینم خیره به ساعت

میریزم اشک پای عشقم

              این برام شده یه عادت

عشقی که دوستم نداره

              عشقی که منو نمیخواد

اونی که از زجه هامم

              خم به ابروهاش نمیاد

سه روزه چشمام به راهه

              سه روزه بدجوری تنهام

سه روزه رفتی و نیستی

              تنمو پر کرده دردام

اون سه روزه لعنتی رفت

              دیگه برگشتی نداره

همه ی ترسم از این بود

              منو پشت سر بذاره

رنگ آسمون سیاهه

              چشمک ستاره ها مرد

نمیدونم که چطور شد

              چجوری کی عشقمو برد

اگه برگشتی نبودم

              خبری ازم نداشتی

تقصیر من که نبود تو

              راه برگشتی نذاشتی