فی الحال حوصله هیچ گونه جنگولک بازی جدولی را نداریم. از دنیای مجازی زیاد.. از دنیای واقعی بیشتر و از خودمان بیش از این دو دلیگیریم. خیلی وقت است شبیه علامت سوال بزرگی شده ایم و کاش کسی ما را حل می کرد یا جواب می داد. همین سه خط برای آن چه که هستیم و آن چه که نمی توانیم بگوییم زیادی ست. به امید این که کسی یک روز توی زنبیل از آسمان بیفتد و جوابی کف دستمان بگذارد... به امید دنیای بی کلک.. بی دروغ.. بی مصلحت ..به امید دنیای پر از دوست. به امید روزی که هیچ کس هیچ وقت تنها نباشد. واقعا نباشد.
:: بازدید از این مطلب : 95
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0