خدمت دوستان مهربان خودم عرض کنم که جای یکایک شما در مشهد الرضا (علیه السلام) خالی است . البته اگر این حقیر سراپا تقصیر لایق باشم ، ازطرف تمامی محبان و موالیان آن بزرگوار در اقصی نقاط عالم ، نایب الزیاره همیشگی هستم. به هرحال حال و هوای خاصی است که به زبان گفتنش بسیار سخت آید و بایست بود و وجدان نمود آن شور وحال میلادیه را. بد ندیدم که دراین رابطه اشعاری را برای شما دوستان در وبلاگ قراردهم تا دوستان آن عزیز را حالی دست دهد تا مقدمه ای باشد برای دعای بر فرج آن یار سفر کرده .

ای راهب کلیسا دیگر مزن به ناقوس

خاموش کن صدا را ، نقاره می زند طوس

آیا مسیح ایران کم داده مرده را جان

جانی دوباره بردار با ما بیا به پابوس

آنجا که خادمینش از روی زائرینش

گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس

خورشید آسمان ها در پیش گنبد او

رنگی ندارد آری چیزی شبیه فانوس

رویای ناتمامم ساعات در حرم بود

باقی عمر اما افسوس بود و کابوس

وقتی رسیدی آنجا در آن حریم زیبا