ثانیا: در رساله امام آمده است که: مکروه است‏ حرف زدن در حال تخلي، ولي اگر ناچار باشد يا ذکر خدا بگويد، اشکال ندارد. اما این ایرادی که شما به این مساله گرفته اید مانند تمام ایراداتتان بی مورد است زیرا نگفته که باید ترک کند یا حرام است انجام دهد بلکه گفته شده مکروه است و معنای مکروه هم این است که خوب است انسان چنین کاری را انجام ندهد. اما اینکه گفته شده صحبت کردن در توالت مکروه است واضح است زیرا اولا مکان آلوده ای است و ثانیا عقل هم نمی پسندد که در چنین مکانی انسان به سخن گفتن بپردازد. اما اینکه ذکر خدا استثنا شده دلیل بر این است که ذکر خدا برای این است که انسان حتی لحظه ای از یاد خداد غافل نشود زیرا جائی که یاد خدا نباشد کمینگاهی برای شیطان محسوب می شود پس بخاطر اهمیت داشتن یاد خدا این مورد استثناء شده است. البته این مورد رو کسانی درک می کنن که خدا رو قبول دارند.

در ضمن شما قرار شد برای آن ادعای دروغین خود که گفته بودی اسلام نزدیکی با حیوانات را حلال می داند شماره صفحه و شماره مساله را ذکر کنید. من تعجب می کنم با اینکه رساله امام در هر کتابخانه ای یافت می شود چرا شما برای اثبات ادعای خود آدرس دقیق آن را ارائه نمی دهی. این هم نشانه ی تعصبی برخورد کردن شماست زیرا چنین سندی وجود ندارد و شما حاضر نیستید اقرار به اشتباه خود نمائید. و از طرفی هم نمی توانی سند ارائه کنی چون رساله امام در دست رس همه می باشد در هر صورت من برای چندمین بار از شما می خواهم که سند ادعای خود را در مطالبتان درج کنید تا به آن مراجعه شود تا درستی یا نادرستی ادعای شما برای همه اثبات گردد.