صبح بود و من هنوز داشتم توی رخت خواب جان می‎کندم تا شاید خوابم ببرد . داشتم فکر می‎کردم . داشتم درباره‎ی فکر کردن فکر می‎کردم . به اینکه آیا می‎شود دست و پای ذهن را بست تا پیرامون چیزهای خاصی نگردد ؟ هنوز هم می‎گویم محال است . فکر چون مگسی است که نسبت به جثه‎ی ریزش در فضایی میلیاردها برابر بزرگتر از خود سیر می‎کند و روی چه کثافت‎هایی که نمی‎نشیند . و انسان هرگز نمی‎تواند این مگس را نابود کند و تنها کاری که از او ساخته است این است که هر بار مگس فکرش روی کثافتی نشست کیشش کند !!! و تنهایی ، تنهایی عاملی است که مگس فکر را وسوسه می‎کند تا برود و روی کثیف‎ترین کثافت‎ها بنشیند و شکم سیرناشدنی خود را با آن پر کند . چه کارهایی که در اوقات تنهایی از انسان سر نمی‎زند و چه فکرهایی که انسان در اوقات تنهایی نمی‎کند !!! و انسان چقدر کثیف است که اگر محدودیتی برایش تعیین نمی‎کردند ، چیزی برای مگس‎ها باقی نمی‎گذاشت !!! و کثیف‎تر از آن کسی است که از روح کثیف خود در او دمید !!!!!!