کُونُو دُعاةً للنّاسِ بِغَیر اَلسِنَتِکُم لِیَرُوا منکُم الوَرَع و الاِجتهادَ و الصَّلاة و الخیر فَانَّ ذلکَ داعیةٌ
مردم را با غیر زبانتان بخوانید تا از شما پارسایی و کوشش و نماز و خوبی را ببینند زیرا این امور آنان را به سوی حق فرا می خواند

(جهادالنفس،ح‏195)

مَن اَصلَحَ فیما بَینَهُ وَ بَینَ اللهِ اَصلَحَ اللهُ ما بَینَهُ و بَینَ النَّاسِ
کسی که بین خود و خدایش را اصلاح کند خداوند بین او و مردم را اصلاح می کند

(جهاد النفس ح 355)

(جهاد النفس ح 550)

(جهاد النفس ح 187)

آفَةُ الدِّینِ الحَسَدُ وَ العُجبُ وَ الفَخرُ 
آفت دینداری حسد و خودبینی و فخر فروشی است.

(جهاد النفس ح 545)

لا یَدخُلُ الجَنَّهَ مَن فِی قَلبهِ مِثقالَ ذَرَّهٍ مِن کِبر
کسی که در قلبش به اندازه ذره ای کبر و خود بزرگ بینی باشد به بهشت وارد نمی شود.

(جهاد النفس ح 569)

(جهاد النفس ح 281)

مَن کَفَّ غَضَبَهُ سَتَرَ اللهُ عَورَتَهُ .   
کسی که جلوی خشمش را بگیرد خداوند نقصها و کاستی های او را می پوشاند

(جهاد النفس ح 528)

سِتَّهٌ لَا تَکوُنُ فِی المُؤمِن العُشرُ وَ النَّکَدُ وَ اللَّجَاجَه وَ الکَذِبُ وَ الحَسَدُ وَ البَغیُ.  
شش چیز در مورد مومن وجود ندارد : دشواری(بدخویی) و کم خیری و لجاجت و سرسختی و دروغگویی و حسد ورزیدن و ستم کردن.

(جهاد النفس ح 496)

أکبَرُ العَیب أن تَعیبَ مَا فِیکَ مِثلُهُ
بزرگترین عیب آن است که آنچه را که مانند آن در خودِ توست عیب بشمری.

(جهاد النفس ح 336)

مَن تَعَصَّبَ أو تُعُصِّبَ لَهُ فَقَد خَلَعَ ربقَهَ الإیمانَ مِن عُنُقِهِ.
 کسی که از چیزی طرفداری مصرّانه و نابجا کند یا اینکه از جانب دیگران به نفع او طرفداری نابجا شود ( و او خشنود باشد ) محققاً که ریسمان ایمان را از گردن خویش باز کرده است

(جهاد النفس ح 558)

ِالبذاء من الجفاء و الجفاء فی النار
زشت گفتاری ناشی از ستمکاری و ستمکاری در آتش است

(جهاد النفس، ح 689)